Ἀπὸ τὴν «Κοινωφελῆ Ἐργασία» στὴν «Μονομερῆ Ἀναλγησία»...

Μὲ ποῖες λέξεις καὶ λόγο δύναται κάποιος νὰ περιγράψει τὸ θέατρο τῶν πολιτικῶν μαριονεττῶν, ποὺ ἐπὶ (ἀπὸ)κομματικῆς κλωστῆς κρεμάμενων γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ μᾶς χάρισαν τὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνική τους ἀδιαφορία στὸ κουκλοθέατρο τοῦ παραλόγου. Τὴν ἀδιαφορία καὶ ἀσυνέπεια ποὺ καλλιέργησαν συλλογικὰ δημιουργώντας φροῦδες ἐλπίδες στὸν ἐξαθλιωμένο μικροαστὸ τοῦ τόπου μας ποὺ καθημερινὰ δίνει τὴ μάχη τῆς ἐπιβίωσης. Σὲ αὐτὰ τὰ νέα παιδιὰ ποὺ δῆθεν γλύτωσαν ἀπὸ τὸν ἐφιάλτη τῆς ἀνεργίας, ὅμως δὲν κατάφεραν νὰ ἀποφύγουν τὴν δίνη τῆς τοπικῆς πολιτικῆς ἐσωστρέφειας καὶ  ἀνευθυνότητας, ποὺ ἀπὸ τὸν περασμένο Σεπτέμβριο ἀναμένουν νὰ λάβουν τοὺς ὀβόλους τῶν κόπων καὶ τῆς δῆθεν προσωρινῆς ἐργασιακῆς τους σωτηρίας! Τὸ περίφημο πρόγραμμα «Κοινωφελοῦς Ἐργασίας», πιὸ ρεαλιστικὰ περὶ «Μονομεροῦς Ἀναλγησίας», καθὼς ἡ ἐν γένει ἀναλγησία τοῦ ἀποτυχημένου κρατικοῦ μηχανισμοῦ σὲ μικρὴ καὶ μεγάλη κλίμακα ὁδήγησαν 400 περίπου συμπολῖτες μας στὴν ἀπόγνωση καὶ τὴν ἀπελπισία. Ποιὰ ἡ ἀσκηθεῖσα πίεση τῶν ἀρχῶν μας πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Ἐργασίας νὰ καταβάλει τὰ δεδουλευμένα; Ποιὰ ἡ θέληση καὶ βούληση, ἡ πολιτικὴ πρωτοβουλία; Πὼς εἶναι δυνατὸν οἱ συμπολῖτες μᾶς τόσους μῆνες νὰ εἶναι ἀπλήρωτοι καὶ τὰ χρήματα τῶν κόπων τους νὰ παραμένουν στὴν Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ἀκόμη χειρότερα νὰ μὴν ἔχει αἰτηθεῖ ἡ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ στην διαχειριστὴ ἀρχὴ τοῦ Ὑπουργείου Ἐργασίας τὴν σχετικὴ διαταγὴ μισθοδοσίας γιὰ τὴν πληρωμή τους; Θὰ ἔπρεπε οἱ τοπικοὶ φορεῖς ὁμόψυχα, συγκροτημένα καὶ συντεταγμένα, ἀπὸ τὸν πρῶτο μῆνα καθυστέρησης τῶν πληρωμῶν, νὰ πράξουν τὶς σχετικὲς ἐνέργειες γιὰ τὴν ἄμεση καταβολὴ τῶν μισθωμάτων. Θὰ ἔπρεπε νὰ ζητηθοῦν εὐθύνες καὶ νὰ ἐνεργοποιηθεῖ συνάμα ὁ πειθαρχικὸς μηχανισμὸς μὲ τὴν διενέργεια προκαταρκτικῆς ἔρευνας καὶ με σκοπὸ τὴν ἀναζήτηση τῶν λόγων ποὺ ὁδήγησαν στὸ ἐν λόγῳ κώλυμα. Δὲν εἶναι πρέπον κάποιοι κακομαθημένοι καὶ ἀνεύθυνοι ὑπάλληλοι τῶν ὑπουργείων νὰ μὴν νοιάζονται καὶ μεριμνοῦν γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἐπαναπαυόμενοι στὴν ἀσφάλεια τῆς θέσης καὶ τῶν τραπεζικῶν τους λογαριασμῶν. Ἡ ἀτιμωρησία ὁδήγησε σὲ ἐκφυλισμὸ καὶ φθορὰ τὸ σύνολο τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ φθάνοντας σὲ σημεῖο οἱ πολῖτες νὰ ἐπιζητοῦν τὸ αὐτονόητο καὶ νὰ μὴν βρίσκουν τὸ δίκιο τους. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅταν ἕνα συμπολίτης μας, κυρίως μικροαστός, κωλύεται οἰκονομικὰ νὰ ἀνταπεξέλθει εἴτε ἔναντι τραπεζῶν, εἴτε φοροεισπρακτικῶν μηχανισμῶν , τότε ὅλο το κρατικὸ «σύμπαν» ἐπιστρατεύεται ἐναντίον τοῦ μὲ κύριο σκοπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ τὴν φυσική του ἐξόντωση. Δὲν ὑπάρχουν δικαιολογίες, οὔτε λόγια γιὰ νὰ περιγραφεῖ ἡ σημερινὴ ἀνευθυνότητα τῶν ἁρμόδιων τοπικῶν ὑπηρεσιῶν, ποὺ ὁδήγησαν τόσους συμπολῖτες μας σὲ ἕναν μαραθώνιο ἀγωνίᾳς καὶ προσμονῆς τῶν δεδουλευμένων τους. Πρέπει ἄμεσα νὰ ὑπάρξει ἀνάλογη κινητοποίηση ἀπὸ τὸν Δῆμο Καστοριᾶς γιὰ τὴν καταβολὴ τῶν μισθωμάτων καὶ νὰ ζητηθοῦν εὐθύνες γιὰ τοὺς λόγους καὶ τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς ἀδικαιολόγητης καθυστέρησης. Οἱ πολῖτες τῆς Καστοριᾶς πρέπει ἐπιτέλους νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια  καὶ ὁ Δῆμος πρέπει νὰ πράξει τὰ δέοντα πρὸς αὐτὴ τὴ κατεύθυνση. Εἴδομεν…

Ιωάννης Μ. Τσακιρίδης