Είμαστε μία κοινωνία πολιτών χωρίς κοινωνική συνείδηση.

Γράφει ο Κίμων Μηταλίδης...

Πόσο διαφορετικά θα ήταν αλήθεια η κοινωνία, αν συμπεριφερόμασταν όλοι σαν ένα ενιαίο σύνολο, αν μπορούσαμε να βάλουμε στην άκρη το

προσωπικό μας συμφέρον, αν αντί για τα αιτήματα της συντεχνίας μας προβάλαμε όλοι κοινές απαιτήσεις.

Δυστυχώς σαν κοινωνία αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ο ατομισμός. Προτάσσουμε με ιδιαίτερη άνεση τους κοινωνικούς μας αυτοματισμούς, δεν στεκόμαστε δίπλα στα δίκαια αιτήματα ενός άλλου κλάδου, ενώ γελάμε χαιρέκακα όταν πλήττεται μία «κακή», στη δική μας λογική, κοινωνική ομάδα. Είμαστε της φιλοσοφίας που θέλει να χαιρόμαστε όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα αδιαφορώντας αν η δική μας καταστροφή είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Πολλές ήταν οι περιπτώσεις όπου είδαμε το τυράκι αλλά δεν είδαμε τη φάκα. Μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας έτριβε από ικανοποίηση τα χέρια της όταν μειώνονταν κατακόρυφα οι μισθοί στο δημόσιο. Κανένας δεν είδε ότι αυτό θα γυρνούσε μπούμερανγκ στους υπόλοιπους. Η ίδια ήταν και η αντιμετώπιση των δημοσίων υπαλλήλων στο άκουσμα της βάναυσης φορολόγησης στους ελεύθερους επαγγελματίες. Και δυστυχώς, όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί των εκάστοτε κυβερνώντων.

Η οικονομία λειτουργεί σαν ένα κύκλωμα, αν πληγεί έστω και μία κοινωνική ομάδα αυτό θα έχει συνέπειες, άμεσες ή πιο μακροπρόθεσμες, σε όλους μας. Πάνω σε αυτή τη λογική πρέπει να εντάσσονται και οι κάθε λογής απαιτήσεις μας. Ναι στην προάσπιση των κεκτημένων που μπορεί η κάθε συντεχνία να έχει, αλλά όχι αυτό να γίνεται σε βάρος κάποιου άλλου κοινωνικού συνόλου.

Οι μέρες που ζούμε, τα χρόνια που έρχονται είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για όλους μας. Κρίνεται το μέλλον μιας χώρας, αλλά και το μέλλον του καθενός από εμάς ξεχωριστά. Αυτό που χρειάζεται είναι ομόνοια και σύμπνοια. Είναι επιτακτική ανάγκη να προτάξουμε το εμείς σε βάρος του εγώ, έτσι ώστε να αναγκάσουμε το κράτος να γίνει πιο δίκαιο. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν θα αφήσουμε να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. Εμείς θα βάλουμε το ανάχωμα στην εξαθλίωση. Εμείς θα θέσουμε τις κόκκινες γραμμές.

Ναι ΕΜΕΙΣ αλλά μόνο αν συμπεριφερόμαστε σαν ένα ενιαίο σύνολο.

Ναι ΕΜΕΙΣ αλλά μόνο αν αποκτήσουμε επιτέλους κοινωνική συνείδηση.