Με μια πολύ όμορφη και σεμνή τελετή πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια προτομών τριών Μακεδονομάχων που τοποθετήθηκαν στον αύλειο χώρο του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Καστοριάς.
Ήδη από πέρυσι το Δημοτικό Συμβούλιο Ορεστίδος ομόφωνα ενέκρινε τη χρηματοδότηση της προτομής του Ίωνα Δραγούμη, ως ένα ελάχιστο χρέος στην προσφορά της ιστορικής αυτής προσωπικότητας και της οικογένειάς του στους απελευθερωτικούς αγώνες για τη Μακεδονία.
Έτσι, ο Δήμαρχος Ορεστίδος κ. Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου αναφέρθηκε στο έργο και τον πολιτικό βίο του Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος καταγόταν από το Βογατσικό, ενώ επιπλέον στην εκδήλωση τιμήθηκαν για την προσφορά τους ο Αναστάσιος Πηχεών και η Ευτέρπη Ουζούνη, αναφορά στους οποίους έκαναν εκπρόσωποι των οικογενειών τους.
Την ακολουθία του Αγιασμού τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ, ενώ σύντομη προσφώνηση έγινε από τον εκπρόσωπο του Συλλόγου Κυπρίων Καστοριάς κ. Κωνσταντίνο Νικολαϊδη για την προσφορά της οικογένειας Ανδρέα Νικολαϊδη που επέτρεψε τη διαμόρφωση του αύλειου χώρου του Μουσείου στη μνήμη των Κυπρίων Αγωνιστών που θυσιάστηκαν για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Αναλυτικά η ομιλία του Δημάρχου Ορεστίδος για τον Ίωνα Δραγούμη έχει ως εξής:
«Εκ μέρους του Δήμου Ορεστίδος θα ήθελα να ευχαριστήσω το Διοικητικό Συμβούλιο των Φίλων του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα για την πρόσκληση του σήμερα και ιδιαίτερα τον πρόεδρό του Χρυσόστομο Παπασταύρου για τον οποίο το Μουσείο αυτό αποτελεί έργο ζωής.
Πριν από ένα χρόνο δεχτήκαμε την πρόταση να χρηματοδοτήσουμε τη μία από τις προτομές που αποκαλύπτονται σήμερα. Αυτή του Ίωνα Δραγούμη, η ιστορική μορφή του οποίου έχει ιδιαίτερη σημασία για το Δήμο μας.
Γι’ αυτό και ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο απάντησε θετικά στην ευκαιρία που μας δόθηκε να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στην οικογένεια Δραγούμη.
Ο Ίωνας Δραγούμης καταγόταν από το Βογατσικό, αλλά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1878. Ήταν το πέμπτο τέκνο του Στέφανου Δραγούμη.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ παράλληλα έμαθε πολλές ξένες γλώσσες. Υπήρξε διπλωμάτης, πολιτικός αλλά και συγγραφέας.
Το 1899, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, έγινε δεκτός στο διπλωματικό σώμα και το Νοέμβριο του 1902, ονομάστηκε υποπρόξενος στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου, σε ηλικία μόλις 24 ετών. Από τη θέση αυτή δρομολόγησε την οργάνωση και την άμυνα των ελληνικών κοινοτήτων της Δυτικής Μακεδονίας εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου. Για το σκοπό αυτό, συνεργάστηκε με τον πατέρα του, Στέφανο, που είχε ήδη χρηματίσει υπουργός εξωτερικών, αλλά και με το σύζυγο της αδελφής του Ναταλίας, Παύλο Μελά. Συνεργάστηκε, επίσης, στενά με τον Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανό Καραβαγγέλη, ο οποίος υπήρξε πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα.
Κατά τα έτη 1907 και 1908 υπηρέτησε στην ελληνική πρεσβεία της Κωνσταντινούπολης με το βαθμό του γραμματέα.
Το 1909 τοποθετείται στο Υπουργείο Εξωτερικών και οργανώνει το «Β’ Πολιτικό Τμήμα Ανατολικών Υποθέσεων», παράλληλα δε, αναμιγνύεται και στο επαναστατικό κίνημα στο Γουδί.
Τον Οκτώβριο του 1912, με την κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, κατατάχτηκε στο στρατό ως δεκανέας, όμως σύντομα αποσπάστηκε στο Γενικό Επιτελείο ως πολιτικός σύμβουλος. Στη συνέχεια, εκκλήθη από το Βενιζέλο στην Αθήνα και διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Η αντιπαράθεσή του με το Βενιζέλο ξεκίνησε ήδη από το Δεκέμβριο του 1912. Το 1915 παραιτείται από το διπλωματικό σώμα και θέτει υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος βουλευτής του Νομού Φλωρίνης, όπου και εκλέγεται.
Το 1916 εκδίδει το περιοδικό «Πολιτική Επιθεώρησις», το οποίο συμμεριζόταν τις θέσεις της αντιβενιζελικής παράταξης, γι’ αυτό, μετά την επιτυχία του βενιζελικού κόμματος το 1917, εξορίστηκε μαζί με άλλους αντιβενιζελικούς πολιτικούς στην Κορσική. Ακολούθως, ανεκλήθη στην Ελλάδα και εξορίστηκε στη Σκόπελο.
Στην Κορσική ο Ίων διάβασε, στοχάστηκε και συνέγραψε. Ήταν ένας ιδεολόγος οραματιστής, πατριώτης, παλικάρι και φιλόσοφος, πράγμα που η εποχή του δεν κατενόησε, ούτε ποτέ θα συμβεί αυτό, γιατί φιλοσοφία και πολιτική δεν μπορούν να συνταιριάσουν.
Η αντιπαράθεσή του με το Βενιζέλο υπήρξε η αφορμή, όταν εξαπλώθηκε η φήμη ότι ο Βενιζέλος σκοτώθηκε , ύστερα από μια ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας του σε σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών, στο Παρίσι, να κατηγορηθεί ο Ίωνας, να συλληφθεί και να δολοφονηθεί εν ψυχρώ από την προσωπική φρουρά του Βενιζέλου, με αρχηγό τον Παύλο Γύπαρη, στις 31 Ιουλίου 1920.
Η θυσία ενός κατ’ εξοχήν ανεξάρτητου βουλευτή, και μάλιστα χωρίς δίκη, ήταν τελείως αψυχολόγητη, άδικη και άσκοπη. Ο μεγάλος Βογατσιώτης πατριώτης, η πιο τραγική πολιτική μορφή της νεότερης Ελλάδας, ο εκλεκτός πολιτικός, διπλωμάτης και συγγραφέας, η ψυχή του Μακεδονικού Αγώνα χάθηκε χωρίς λόγο. Ο χαμός του δε συμβαδίζει με το πολύτιμο έργο του και την προσφορά του στο ελληνικό Έθνος. Το μόνο που πρέπει σ’ αυτόν το σπουδαίο άνδρα είναι δόξα, τιμή και αθανασία στις ψυχές μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου