Το ιδεολογικό κενό των παραδοσιακών κομμάτων και η άνοδος των άκρων.

Γράφει ο Κίμων Μηταλίδης...

Θέμα των τελευταίων ημερών έχει γίνει η στάση μελών της Χρυσής Αυγής απέναντι στους λαθρομετανάστες. Πριν λίγα χρόνια, η κουβέντα επικεντρωνόταν στις καταστροφές που προκαλούσαν
οι «κουκούλες» ανά την  ελληνική επικράτεια. Κοινό στοιχείο και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι μιλάμε για άκρα και ότι και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν, αλλά και υπάρχουν υποστηρικτές τέτοιου είδους ενεργειών.

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως πρόκειται για τυχαία γεγονότα ή κάποιος άλλος για μια νέας μορφής έκφρασης της αντίδρασης από την πλευρά του κόσμου. Και στις δύο περιπτώσεις η προσέγγιση είναι επιφανειακή. Αναμφίβολα, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν μέλη της κάθε κοινωνίας που θα προβάλουν τη βία ως μέσο αντίδρασης και «καταστολής» της κρατικής αναλγησίας.

Αν δούμε όμως, λίγο πιο πέρα από αυτά τα γεγονότα και αν δούμε την ιδεολογία που πρεσβεύουν τα κόμματα εξουσίας, παραδοσιακά αλλά και νεόκοπα, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η άνοδος των άκρων ήταν αναπόφευκτη. Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων έχουν εκλείψει, ενώ όλη η κουβέντα γίνεται για πρόσωπα και όχι για την ουσία της πολιτικής. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία κομμάτων χωρίς σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό, με θέσεις ευκαιριακού τύπου και υποσχέσεις ανεφάρμοστες.

Έτσι οδηγηθήκαμε στο ότι όλοι είναι ίδιοι στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι τα οφίτσια τους και η θέση τους. Οι πολιτικοί απαξίωσαν την πολιτική με τη στάση και τη συμπεριφορά τους. Οι πολιτικοί, και κυρίως αυτοί που άσκησαν εξουσία όλα αυτά τα χρόνια, εξέθρεψαν τα φαινόμενα της «κουκούλας» και της έκρηξης της Χρυσής Αυγής. Οι ακολουθούμενες πολιτικές λιτότητας, ο φόβος στην καθημερινότητα των πολιτών, η ανέχεια έστρεψε τους πολίτες σε κόμματα και σχήματα που έχουν έναν πιο ξεκάθαρο λόγο, ακόμα κι αν αυτός εκφράζεται από τα άκρα.

Αυτό που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να κατανοήσουν όσοι ασκούν εξουσία, συμπεριλαμβανομένων και των Μ.Μ.Ε., είναι ότι στη δημοκρατία υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής. Αν ο πολίτης επιλέγει άκρα δίνει ένα μήνυμα προς όλους για το που οδεύουμε. Δε γίναμε ξαφνικά ακροδεξιοί όλοι.

Είναι γνωστό ότι όπου δε λειτουργεί το κράτος, ανθεί το παρακράτος. Ας εξαλείψει η πολιτεία τις κοινωνικές ανισότητες, ας επιστρέψει στους πολίτες το αίσθημα της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και τότε κανένα άκρο δε θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης. Διαφορετικά, το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα φέρει εξ ολοκλήρου την ευθύνη για το μέλλον που μας περιμένει.

http://kimonmitalidis.gr