Ακόμη πιο κάτω από το όριο της φτώχειας

Αποκαλυπτικά και άκρως ανησυχητικά είναι τα στοιχεία για τους ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Σύμφωνα με την EUROSTAT, το 27,7% των Ελλήνων ζει κοντά στα όρια της φτώχειας. Όσοι διαβιούν κάτω από τα όρια αυτά, υπερβαίνουν το 20%. Δηλαδή 1 στους 3 Έλληνες είτε συγκαταλέγεται, είτε τείνει να συμπεριληφθεί στον μακρύ κατάλογο των συνανθρώπων μας που δεν διαθέτουν και αδυνατούν
να εξασφαλίσουν επαρκείς πόρους για την κάλυψη βασικών ανθρώπινων αναγκών. Ένας κατάλογος που αριθμεί περίπου 3.000.000 Έλληνες, κατατάσσοντας τη χώρας μας 7η μεταξύ των 27 κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεδομένης της οικονομικής κρίσης, οι Έλληνες που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας αναμένεται να αυξηθούν. Άλλωστε τα στατιστικά στοιχεία της EUROSTAT αναφέρονται στο έτος 2010. Φανταστείτε πως θα έχουν διαμορφωθεί το 2011 και το 2012. Την περίοδο κατά την οποία τα εισοδήματα των Ελλήνων μειώθηκαν έτι περαιτέρω. Η ύφεση υπήρξε ακόμη πιο βαθιά. Τα λουκέτα και οι απολύσεις πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας. Η ανεργία έφθασε σε πρωτοφανή μεγέθη, μία ανάσα από το 20%. Οι φόροι και οι πάσης φύσεως επιβαρύνσεις αυξήθηκαν. Ο πληθωρισμός συνέχισε να συρρικνώνει τις ήδη μειωμένες απολαβές των Ελλήνων. Η φτώχεια εξαπλώνεται.

Με στόχο τη στήριξη όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένα μέτρα πρόνοιας. Για την ακρίβεια σε χρόνο προγενέστερο της κρίσης, όπου η κατάσταση στη χώρα μας ήταν σαφώς καλύτερη από τη σημερινή. Το 2002 με το νόμο 3016 προβλέφθηκε η παροχή εισοδηματικής ενίσχυσης σε νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα, κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι εγκατεστημένα σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές. Η ενίσχυση αυτή κυμαίνονταν από 300 έως 600 ευρώ, ανάλογα με το φορολογητέο εισόδημα της οικογένειας. Πόσο ελάχιστο μπροστά στα αυξημένα βάρη της καθημερινότητας. Αλλά οπωσδήποτε μία, έστω και μικρή, ανακούφιση για τις οικογένειες αυτές, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην παραμονή τους εκεί και στην αποτροπή της ολικής ερήμωσης δεκάδων ορεινών χωριών ανά την Ελλάδα.

Το 2011 αποκλείστηκαν χιλιάδες δικαιούχοι από την ενίσχυση των φτωχών νοικοκυριών ορεινών και μειονεκτικών περιοχών. Αιτία υπήρξε η αλλαγή της διαδικασίας και των κριτηρίων χορήγησής της. Όπως προαναφέρθηκε, μέχρι και το 2010 δίνονταν με βάση το εισόδημα που δήλωναν οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών στις φορολογικές τους δηλώσεις. Αν αυτό δεν ξεπερνούσε ένα συγκεκριμένο όριο (4.700 ευρώ), τότε δικαιούνταν την ενίσχυση. Από την περυσινή χρονιά, η αναγνώριση των δικαιούχων γίνεται πλέον με βάση τον αντικειμενικό προσδιορισμό των ετήσιων εισοδημάτων που προκύπτουν από τις τεκμαρτές δαπάνες διαβίωσης και όχι αποκλειστικά με τα δηλωθέντα. Έστω δηλαδή πως ένας κάτοικος ορεινού χωριού δεν είχε καθόλου εισόδημα και ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά διαθέτει ένα οίκημα επιφάνειας κάποιων δεκάδων τετραγωνικών μέτρων, τότε χάνει την οικονομική ενίσχυση γιατί με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια έχει ετήσια δαπάνη πλέον του ορίου των 4.700 ευρώ.

Την ώρα που πρέπει να στηρίξουμε όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, εμείς πράττουμε ακριβώς το αντίθετο. Δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι πρέπει επιτέλους να μπει ένας τέλος στο όργιο της σπατάλης στις δημόσιες δαπάνες. Πιστεύω πως συμφωνούν οι πάντες πως θα πρέπει να τις εξορθολογήσουν, να γίνει αυστηρός έλεγχος, να αποκαλυφθούν περιπτώσεις απάτης και κυκλώματα διασπάθισης δημοσίου χρήματος, να κλείσει η στρόφιγγα για όσες δεν έχουν ουσιαστικό λόγο και αντικείμενο. Από την άλλη όμως, δεν πρέπει να επικρατήσουν η λογική πονάει δόντι, κόβει κεφάλι, η υιοθέτηση μέτρων που πλήττουν πρωτίστως τους αδυνάτους, η περικοπή κοινωνικών πολιτικών με σοβαρό αντίκτυπο στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που θα κληθούν να ζήσουν ακόμη πιο κάτω από το όριο της φτώχειας.
http://www.xrkosmas.blogspot.com