Ικαρία...έτσι απλά

Το νησί της Ικαρίας ονομάστηκε από τον Ίκαρο που εξορίστηκε στην Κρήτη μαζί με τον πατέρα του τον Δαίδαλο, όταν ο Δαίδαλος αποκάλυψε το μυστικό τουΛαβύρινθου. Ο Ίκαρος με ένα ζευγάρι φτερά φτιαγμένα από πούπουλα και κερί, αποπειράθηκε να δραπετεύσει πετώντας και αψηφώντας τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, πέταξε τόσο κοντά στον Ήλιο με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί, τα φτερά να παραμορφωθούν και ο Ίκαρος να βουτήξει στις βραχώδης ακτές της Ικαρίας.

   Με πληθυσμό περίπου 8.000 ανθρώπων, η Ικαρία βρίσκεται 142 ναυτικά μίλια (8,5 ώρες με το πλοίο) από το λιμάνι του Πειραιά και ανήκει στο Νομό της Σάμου. 

 

   Λέγεται ότι η Ικαρία κατοικήθηκε τον 9ο αιώνα π. Χ. από τους αποίκους της Ιωνίας. Δύο αιώνες αργότερα ήταν ήδη τοπική δύναμη και ύστερα έγινε μέρος της Αθηναϊκής Συμμαχίας τον 5ο αιώνα π.Χ, κατά την κλασσική περίοδο της Ελλάδας. 

   

   Η πανέμορφη όσο και δύσβατη παραλία του νησιού, Σεϋχέλλες.  

  

   Ο Χριστός της Ικαριάς τη μέρα...το χωριό που ζωντανεύει μόλις πέσει ο ήλιος...  

 

     Τον Ιούλιο του 1912, οι Ικάριοι έκαναν επανάσταση και κέρδισαν την ελευθερία τους ιδρύοντας την Ικαριώτικη Δημοκρατία με δικό τους νόμισμα και χαρτόσημο. Μήνες αργότερα το Βασίλειο της Ελλάδας, έστειλε στόλο από ναυτικά πλοία και επικύρηξε το νησί μέρος του βασιλείου της. Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής κυριαρχίας, το νησί χρησιμοποιούνταν για τους εξόριστους ευγενείς. Στην φωτογραφία βλέπουμε τον Μ. Θεοδωράκη εξόριστο στην Ικαρία.

    

   Γι' αυτό το λόγο εικάζεται ότι το νησί έχει τη φήμη των πιο εκκεντρικώνπροσωπικοτήτων. Αυτό είναι ολοφάνερο σε κωμοπόλεις όπως του Χριστού στιςΡάχες, που βρίσκεται ψηλά στα βουνά στην κεντρική Ικαρία, σε μια περιοχή που παράγει κρασί, (μακράν το καλύτερο που έχει γευθεί μέχρι σήμερα ο οισοφάγος του γράφοντα) και είναι γνωστό ότι δεν ανοίγει τις πόρτες τις επιχείρησής του μετά τις 10 π.μ και μένει ανοιχτό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. 
    Μια φήμη –δεν έχω διαβάσει τα σχετικά ιστορικά κείμενα– λέει πως 100 χρόνια μετά την ανεξαρτησία του το νησί, όπου να ’ναι δηλαδή, προβλέπεται δημοψήφισμα για την επανάκτηση ή όχι της ανεξαρτησίας του. 

                                                                                                

 

   Πρόχειρο κατάλυμα χτισμένο μέσα στα βράχια για την αποφυγή των πειρατών και δίπλα το φράγμα στις Ράχες. 

     

    

   Η Ικαρία έχει ψηλά βουνά, με πολλές στροφές και πυκνά δάση. Το κύριο λιμάνι και η πρωτεύουσα Άγιος Κύρικος, είναι μια μικρή αλλά γραφική πόλη στη νότια ακτή του νησιού και οδηγεί στις πόλεις με τα λουτρά, στα Θερμά, και τα Θερμά Λευκάδας. Η βόρεια πλευρά του νησιού όμως είναι η αγαπημένη, με τον Αρμενιστή και τον Χριστόστις Ράχες, το λιμάνι του Ευδηλου, τις όμορφες αμμώδης παραλίες, από τις καλύτερες σε όλη την Ελλάδα.

  

    Μερικά από τα ενδιαφέροντα του νησιού είναι το Μοναστήρι τηςΕυαγγελίστριας, τα ερείπια της αρχαίας Οινόης στον Κάμπο, ο Ναός του Ταύρου της Αρτέμιδας στο Να, η Θεοσκέπαστη (το εκκλησάκι παρακάτω στον βράχο),  τοΑρχαιολογικό και το Λαογραφικό Μουσείο.

   

   Τύφλα να ’χει η Κορσική. Όποιος πάει μέχρι εκεί πάντως, γρήγορα υποψιάζεται ότι δεν πρόκειται για νησί από εκείνα που ’χει συνηθίσει.

   Η Ικαρία υπήρξε πατρίδα των φτωχότερων κατοίκων του Αιγαίου κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας και τόπος εξορίας κομμουνιστών από το 1945 έως το 1949.

   Ίσως για αυτόν τον τελευταίο λόγο, το πνεύμα ανεξαρτησίας των κατοίκων είναι εξαιρετικά οξυμένο. Ο επισκέπτης της Ικαρίας θα ακούσει αρκετά συχνά τους ντόπιους να μιλούν αστειευόμενοι για τα σχέδια ”αποκοπής” της Ικαρίας από την υπόλοιπη Ελλάδα.

      

  

   Αυτό που ”εξάγει” ουσιαστικά η Ικαρία, ως λόγο να την επισκεφτεί κάποιος, είναι τα παραδοσιακά πανηγύρια της. Απ’ ότι αντιλήφθηκα, είναι μια περίοδος του καλοκαιριού, που έχει χαρακτηριστεί άτυπα περίοδος πανηγυριών και κάθε μέρα σχεδόν μπορείς να βρεις ένα κοντινό παραδοσιακό ξεφάντωμα.

    

   Με μουσική, χορό, κρασί και πολύ κοψίδι για τους μερακλήδες. Άλλα είναι μεσημβρινά κι άλλα όπως το μεγάλο που γίνεται στο Χριστό, βραδινά, ώστε να μη συμπίπτουν και οι πιο ανθεκτικοί να γεμίζουν όλη την ημέρα και τη νύχτα τους.

   

   Αξιοπερίεργο για άσχετους με την παράδοση όπως εγώ, το Ικαριώτικο βαλς, που ξαφνιάζει τον ανυποψίαστο αφελή τουρίστα, την ώρα που τα ζευγάρια ξεχύνονται στη πίστα σαν σε διαγωνισμό ευρωπαϊκών χορών και σπάνε τη μονοτονία των νησιώτικων.

  Το άλλο ”εξαγώγιμο” χαρακτηριστικό αυτού του ιδιαίτερου νησιού, είναι η περιβόητη χαλαρότητα, που φλερτάρει επικίνδυνα με το μύθο και την τουριστική γραφικότητα, αλλά τη γλιτώνει, αφού αποδεικνύεται αυθεντική σε περισσότερες από μια περιπτώσεις και χωρίς ν’ απαιτείται σπουδαία παρατηρητικότητα ή ”διείσδυση” σε τοπικούς κύκλους.

 

   Το να παίρνει ένας ξένος την εφημερίδα του, ν’ αφήνει τα λεφτά στο τραπέζι και να φεύγει ενώ ο μαγαζάτορας λείπει, οι πραγματικά αργοί ρυθμοί των καταστημάτων, η έλλειψη κορναρίσματος σε δρόμους στενούς, που απαιτούν υπομονή και η πολύ εύκολη μετακίνηση με διαδοχικά οτοστόπ είναι μερικά παραδείγματα του κλίματος που επικρατεί και στο οποίο δεν αργεί να μπει ο καλοπροαίρετος επισκέπτης.

  

   Ολοήμερο πανηγύρι στη Λαγκάδα...

 

 

  

   Μονή Μουντέ: Μάλλον το μοναδικό μοναστήρι στον κόσμο με γήπεδο ποδοσφαίρουστο προαύλιο...

   Το αυτοσχέδιο γήπεδο στον προαύλιο χώρο, για την ψυχαγωγία μοναχών και επισκεπτών, μια ιδέα πρωτότυπη και ιδιαιτέρως ευφάνταστη,  δείγμα της αναρχικής ικαριώτικης νοοτροπίας.

 Το μοναδικό φελλόδεντρο που υπάρχει σ' ολόκληρη την Ελλάδα, βρίσκεται στο Μονοκάμπι της Ικαρίας, είναι 90ετών και επέζησε από τα συνολικά 3 που έφερε από το Μαρόκο ένας Ικαριώτης ναυτικός το 1920. 

  

   Θεοσκέπαστη: Ποιος ήταν ο αρχιτέκτονας?

  

   Εύδηλος - Ναός της Αρτέμιδας

 

  

   Ελευθερία Αρβανιτάκη (Ικαριώτισα για όσους δε γνωρίζουν)                  

"Ικαριά μου"

   Καλοκαιράκι στην Ικαριά, αχ στο νησάκι θα 'ρθω ξανά.
   Το πρωί στο Γυαλισκάρι και το βράδυ με φεγγάρι
   με καριώτικο κρασάκι αχ, και με τα βιολιά και με τα βιολιά.

   Ικαριά μου, Ικαριά μου, αχ η αναρχική καρδιά μου
   και σ' αυτό το πανηγύρι αχ, πρώτη το χορό θα σύρει
   σ' όλα τα νησιά, σ' όλα τα νησιά.

   Καλοκαιράκι στην Ικαριά, με το βαρκάκι για τα ανοιχτά.
   Μαγγανίτη και Φραντάτο θα τα κάνω άνω κάτω
   μ' όλη την τρελοπαρέα αχ, και με τα βιολιά και με τα βιολιά.

 Ε. Αρβανιτάκη - Ικαριά μου

 Palyrria - Ikariotikos live   

Πηγή