Ο πρώτος ήταν ο Warren Buffett, που ζήτησε να φορολογηθούν κι άλλο, αυτός και οι πάμπλουτοι φίλοι του. Ακολούθησε η Liliane Bettencourt, που είναι η πλουσιότερη γυναίκα της Γαλλίας, η οποία (μαζί με 15 άλλους δισεκατομμυριούχους) ικέτεψε το υπουργείο Οικονομικών να τους επιτραπεί να συνεισφέρουν οικονομικά στα χάλια της Γαλλίας.
Ακόμη και ο πρόεδρος της Φερράρι στην Ιταλία, συμφωνεί πως είναι δίκιο να πληρώνουν περισσότερα οι πλούσιοι. Τώρα, την ώρα που η Γαλλία και η Ισπανία αρχίζουν να σκέφτονται την επιβολή ενός «φόρου πλούτου», μια ομάδα από 50 πλούσιους Γερμανούς εντάχθηκαν κι αυτοί στο νέο κίνημα «φορολογήστε μας κι άλλο», ζητώντας από την Angela Merkel να κλείσει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών! Αυτή η ομάδα που ονομάζεται Vermögende für eine Vermögensabgabe, πιστεύει πως οι πλούσιοι της Ευρώπης, είναι οι μόνοι που μπορούν να ανακουφίσουν την οικονομική κρίση που μαστίζει τις χώρες τους.
Όπως λέει ο ιδρυτής του κινήματος Dieter Lehmkuhl, που είναι συνταξιούχος γιατρός, και έχει περιουσία ύψους €1.5 εκατομμυρίων, «δεν είμαστε στο επίπεδο του Buffett ή της Bettencourt… αλλά έχουμε περισσότερα χρήματα απ όσα χρειαζόμαστε». Σύμφωνα με το «μανιφέστο» της ομάδας, αν οι πιο πλούσιοι Γερμανοί πληρώσουν έναν φόρο πλούτου 5% για δυο χρόνια, η χώρα θα κερδίσει €100 δισ. σε έσοδα. Προς το παρόν, οι πλουσιότεροι Γερμανοί φορολογούνται με 42% το μέγιστο όριο, ποσοστό που ήταν 53% πριν το μειώσει ο προηγούμενος καγκελάριος Gerhard Schröder. Και συνεχίζει ο Lehmkuhl: «Παντού ακούμε για περιστολές δαπανών, και ποτέ για αυξήσεις φόρων. Όμως, ο μόνος τρόπος σωτηρίας είναι οι αυξήσεις φόρων. Εκεί βρίσκονται τα λεφτά. Στις τσέπες τωνπλουσίων…».
Σύμφωνα με τις προτάσεις της εν λόγω ομάδας, ο νέος φόρος θα επηρεάζει άτομα που διαθέτουν περισσότερα από €500.000 σε κεφάλαια. Κάθε επιπλέον ποσό θα φορολογείται με 5% για τα πρώτα 2 χρόνια, και με 1% μετά. Πρόσφατα, κάτι παρόμοιο προτάθηκε και από τον Nicolas Sarkozy, που μίλησε για έκτακτη εισφορά 3% για όσους κερδίζουν πάνω από €500.000. Και αυτό μόνο μέχρι το 2013. Η αριστερά κατέκρινε τη πρόταση του, χαρακτηρίζοντάς την προπέτασμα καπνού, αφού ήδη έχουν δοθεί τεράστιες φορολογικές ελαφρύνσεις στους πλούσιους, με απώλειες δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ το μέτρο αυτό το πολύ να φέρει στα ταμεία του κράτους έως €200 εκατομμύρια. Στην Ιταλία, ο πολυεκατομμυριούχος πρόεδρος της Φερράρι Luca di Montezemolo, που έχει πολιτικές φιλοδοξίες, ανέφερε σε συνέντευξή του ότι η χώρα θα πρέπει να επιδιώξει να μειώσει τις φορολογικές απαλλαγές στους πλούσιους, αν θέλει να μαζέψει λεφτά. Είναι σκάνδαλο, λέει, να τα ζητάνε από τα μεσαία στρώματα.
Στην Ισπανία συζητιέται ξανά ένας φόρος για τους πλούσιους, που είχε απορριφθεί πριν από τρία χρόνια. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι μόνο από 50.000 πάμπλουτους Ισπανούς, θα υπήρχαν επιπλέον έσοδα ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο νέος σοσιαλιστής υποψήφιος για τη πρωθυπουργία Alfredo Pérez Rublacaba, υποσχέθηκε να αυξήσει τους φόρους των πλουσίων, αν εκλεγεί.
Στην Αμερική, ο Buffett προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν δημοσιοποίησε ότι αυτός πληρώνει αναλογικά λιγότερο φόρο από τους υπαλλήλους του. Πρότεινε την κατακόρυφη αύξηση του φόρου επί των πλουσίων. Οι αντιδράσεις όμως ήταν πολλές. Η εφημερίδα New York Post τον αποκάλεσε υποκριτή, λέγοντας ότι απλά παίζει το παιχνίδι του Ομπάμα. Άλλοι μίλησαν για την ανάγκη δικαιότερης κατανομής των ήδη εισπραττομένων εισόδων, και για μια πιο ορθή διαχείριση στις κρατικές δαπάνες, πριν ζητηθεί από τους πλούσιους να δώσουν κι άλλα.
Το δεξιό thinktank της Αγγλίας Centre for Policy Studies, αναφέρει πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της γενναιοδωρίας που θέλει ο Warren Buffett, και της υποχρεωτικής φορολόγησης. Όπως αναφέρει ο πρόεδρός του, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η υψηλή φορολόγηση των πλουσίων της Βρετανίας αποφέρει επιπλέον έσοδα. Μάλλον μειώνει τα κίνητρα για ανάπτυξη και μακροπρόθεσμα πλήττει τους φτωχότερους, επειδή δεν παράγεται πλούτος για να μπει στην οικονομία. Για αυτό, άλλο είναι η φιλανθρωπία, και άλλο η φορολόγηση, λέει.
Στην πορτογαλική εφημερίδα Público, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Joao Carlos Espadaστηλιτεύει την ιδέα επιπλέον φορολόγησης των πλουσίων. «Οι φόροι δεν είναι τρόπος βελτίωσης της ζωής των πολλών. Ο πλούτος της Δύσης δεν ήταν αποτέλεσμα αναδιανομής του από τους πλούσιους στους φτωχούς μέσω φόρων. Ήταν προϊόν ελεύθερης δημιουργίας μέσα σε ένα κλίμα οικονομικής ελευθερίας, με χαμηλή φορολόγηση, γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, και πάνω απ όλα απουσίας εμποδίων στην είσοδο νέων ανταγωνιστών». Όπως ισχυρίζεται, η μεγαλύτερη συνεισφορά των πλουσίων είναι η διασφάλιση ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες που παράγονται, μπορούν να είναι οικονομικά προσβάσιμα στη πλειοψηφία των ανθρώπων, να μην είναι τεχνητά προστατευμένα από τον ανταγωνισμό, και να επιλέγονται ελεύθερα από τους καταναλωτές. Σύμφωνα με τον Espada, αυτός ήταν ο «κοινωνικός ανελκυστήρας» στη Δύση, που επέτρεψε τους απλούς ανθρώπους να μπορούν να απολαμβάνουν αγαθά τα οποία ήταν απαγορευμένα για τις προηγούμενες γενιές.
The Guardian, Publico
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου