Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου…

Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουμεκαλύτεροιγονείς και αυτά καλύτεροι άνθρωποι για την κοινωνία, μα πάνω απ’ όλα για το Θεό!

Η λαχτάρα του ανθρώπου για τη δημιουργία παιδιών είναι έμφυτη, όχι όμως για να γίνουν κτήμα του και συνεχιστές της πορείας του, αλλά γιατί τα παιδιά είναι εκπρόσωποι της Ζωής! Μπορεί να φέρουν βιολογικά στοιχεία των γονέων και προγόνων τους, όμως οι γονείς αποτελούν απλά το μέσον για να έρθουν στη ζωή αυτή. Δεν δημιουργούνται από εμάς. Η ψυχή τους, το κύριο ζωοποιό στοιχείο δίνεται από το Θεό και σε Αυτόν ανήκει. Μα πώς μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν; Κοιτώντας μες τα μάτια τους βλέπεις την ουράνια ομορφιά, την ομορφιά του Θεού που μας έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του! Κάθε ανάσα τους αναδύει την ουράνια ευωδία. Κάθε χτύπος της καρδιάς τους μας ωθεί στον ουρανό! Μπορούμε προσωρινά να δώσουμε μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί αυτή φωλιάζει στην αγκαλιά του Θεού!
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά είναι να στεκόμαστε ένα βήμα πίσω τους, φροντίζοντάς τα, καθοδηγώντας τα, μα πρώτα από όλα να προσευχόμαστε για αυτά στο Θεό. Γιατί ουσιαστικά Αυτός τα φροντίζει, Αυτός τα καθοδηγεί, τα φωτίζει, τα χαριτώνει… όπως όλους μας άλλωστε!

Παναγιώτα
μητέρα 2 παιδιών

Ποίημα αφιερωμένο στους γονείς…

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά….

Kahlil Gibran
http://www.pentapostagma.gr/2011/02/blog-post_6705.html