Μισός αιώνας και κάτι έχει περάσει από την τελευταία φορά που η Λίβερπουλ βρέθηκε στη ζώνη του υποβιβασμού (όπου και τελικά υποβιβάστηκε).57 χρόνια αργότερα το μέλλον του ιστορικότερου συλλόγου της Μεγάλης Βρετανίας και εκ των κορυφαίων του πλανήτη δεν φαντάζει ευοίωνο. Από εκείνη τη μαύρη μέρα του 1954 και έπειτα ο σύλλογος του Μέρσεισαϊντ όχι μόνο δεν γνώρισε ποτέ ξανά τον υποβιβασμό αλλά (μετά και την επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία το 1962) «μοίραζε» μόνο χαρές στους φιλάθλους της ως επί το πλείστον. Δυστυχώς όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και για να χαρείς επιτυχία της Λίβερπουλ θα πρέπει να την μανατζάρεις στο Football Manager.Τόσο απελπιστική είναι πλέον η κατάσταση και η ομάδα χρειάζεται ένα αναμορφωτή, ένα ηγέτη. Ποιος όμως ευθύνεται πραγματικά για αυτή τη …κατάντια; Λίγο πολύ όλοι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Κεφάλαιο Α
Διοίκηση
Ήταν η 5η Φεβρουαρίου 2007 όταν ο Ντέιβιντ Μουρ πούλησε το σύλλογο που αγάπησε(;) μετά από 16 χρόνια στο αμερικάνικο δίδυμο των Τομ Χικς και Τζορτζ Ζιλέτ έναντι 204.000.000 ευρώ. Οι δύο επιχειρηματίες προκειμένου να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της ομάδας δανείστηκαν περί τα 350.000.000 ευρώ μέσω της “RBS”. Από αυτά τα χρήματα τα 132 εκ. ευρώ πήγαν στα ταμεία του συλλόγου για λειτουργικά έξοδα . Ωστόσο από τη πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο λιμάνι, οι οπαδοί των «Ρέντς» δεν τους είδαν με το καλύτερο μάτι εξαιτίας της προϊστορίας Αμερικάνων επιχειρηματιών με αγγλικη ομάδα(βλ. Μάντσεστερ Γ.) .Έτσι αναγκάστηκαν να βάλουν (και να ξαναβάλουν) το χέρι στη τσέπη για την ενίσχυση της ομάδας. Ως εκ τούτου από το καλοκαίρι του 2008 μέχρι και τον Αύγουστο που μα πέρασε οι μεγαλομέτοχοι της Λίβερπουλ έχουν εκταμιεύσει περίπου 145 εκ. ευρώ μόνο για μεταγραφές ποδοσφαριστών. Σαν να μην έφτανε η «αλόγιστη» σπατάλη χρημάτων για μεταγραφές αμφιβόλου αξίας , το όνειρο για μετακόμιση από το Άνφιλντ στο Στάνλεϊ Πάρκ άρχισε να σβήνει. Τότε ήταν που άρχισαν οι μουρμούρες για τους δύο άντρες. Μέχρι που ήρθε στο φως της δημοσιότητας το ποσό που χρωστάνε οι κόκκινοι και αυτή τη στιγμή αγγίζει τα 550 εκ. ευρώ σύμφωνα με αγγλικά δημοσιεύματα. Οι δυο τους πλέον αποτελούν κόκκινο πανί για όλους στο λιμάνι και με την πρώτη ευκαιρία θα …την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια (δεν θα αργήσει η στιγμή)
Κεφάλαιο Β
Προπονητής
Ο ΠΑΛΙΟΣ…
Μπορεί να ήρθε στη Λίβερπουλ εξαργυρώνοντας τις εκπληκτικές σαιζόν του στο πάγκο της Βαλένθια. Μπορεί με το καλημέρα να οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στο συγκλονιστικότερο τελικό όλων των εποχών. Ωστόσο ο Ράφα Μπενίτεθ (περί ου ο λόγος) έχει και αυτός μερίδιο της ευθύνης. Δεν είναι τόσο ότι η ομάδα δεν κατέκτησε το πολυπόθητο πρωτάθλημα όσο το γεγονός ότι η ομάδα έμενε νωρίς εκτός διεκδίκησης αυτού (εκτός από την προτελευταία του χρονιά).Αυτό όμως δεν ήταν το μόνο του …φάουλ καθώς αυτός είχε το πρώτο λόγο στις μεταγραφές. Επί Μπενίτεθ, 62 ποδοσφαιριστές διάβηκαν την είσοδο του Μέλγουντ εκ των οποίων μόνο οι 14 εξακολουθούν να είναι κάτοικοι Λίβερπουλ. Το ρόστερ κάθε χρόνο γέμιζε από ταλαντούχους μικρούς παίχτες όμως ελάχιστοι έπαιρναν χρόνο συμμετοχής-άλλοι καθόλου- και στη συνέχεια είτε αφήνονταν ελεύθεροι ή δίνονταν δανεικοί (τρανό παράδειγμα οι «δικοί» μας Λέτο, Πλεσίς, Ελ Ζαρ, Νέμεθ).
…ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ
Νέο δεν τον λες. Άπειρο επίσης, καθότι πριν τη Λίβερπουλ ο Ρόι Χότζον είχε προπονήσει άλλες 16 ομάδες . Ωστόσο η εμπειρία του δεν τον έχει βοηθήσει ακόμα στο πάγκο των κόκκινων. Μετά από μία άκρως επιτυχημένη σαιζόν στο πάγκο της Φούλαμ την οποία και οδήγησε στο τελικό του Γιουρόπα Λιγκ κλήθηκε να αναμορφώσει τη Λίβερπουλ και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δεν τον δικαιώνουν. Κάθε άλλο. Μετά τους «αξιαγάπητους» θείους από την Αμερική ο Άγγλος τεχνικός είναι ο Νο2 υπαίτιος για τη τραγική πορεία της ομάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μετά τη λήξη του παιχνιδιού με τη Μπλακπουλ στο πλαίσιο της 7 αγωνιστικής οι ιαχές από το Kop τα έλεγαν όλα : «Νταγκλίς, Νταγκλίς, Νταγκλίς». Άλλωστε ο άλλοτε μεγάλος Σκοτσέζος επιθετικός των Λίβερπουλ και Σέλτικ είναι ο άνθρωπος που έφερε το τελευταίο πρωτάθλημα στο Άνφιλντ. Εξάλλου ένα αρνητικό του νυν τεχνικού είναι ότι ούτε ο ίδιος μπορεί να αποδώσει στο που οφείλεται αυτή η καθίζηση καθώς επίσης δεν μπορεί να περάσει τη φιλοσοφία του στους παίχτες του. Ως αποτέλεσμα οι παίχτες της Λίβερπουλ παρουσιάζονται από αδιάφοροι έως κακοί στον αγωνιστικό χώρο. Όποιος παρακολούθησε τον τελευταίο αγώνα με τη Μπάκπουλ θα το κατάλαβε. Δεν είναι δυνατόν με αντίπαλο μία ομάδα που θα παλέψει για τη σωτηρία να δημιουργείς όλες και όλες 5 ευκαιρίες και οι 4 εξ αυτών να προέρχονται από τον κεντρικό αμυντικό σου (σ.σ Κυργιάκος ο οποίος παρεμπιπτόντως πάλευε μόνος του). Παίχτες της κλάσης του Τζέραρντ, του Κόουλ, του Κάιτ, του Γιοβάνοβιτς δεν κατάφεραν να διασπάσουν την άμυνα των νεοφώτιστων (παρά μόνο με στημένες μπαλιές και τις κεφαλιές του Έλληνα αμυντικού) και δεν ήταν η πρώτη φορά . Ότανη ομάδα παίζει χωρίς ψυχή, χωρίς νεύρο, χωρίς πάθος δεν είναι να απορείς μετά πως σε ντρόπιασε η Νορθάμπτον και η κάθε Νορθάμπτον. Ως επί το πλείστον για αυτή τη κατάσταση ευθύνεται ο προπονητής.
Κεφάλαιο Γ
Παίχτες
Μερίδιο ευθύνης για τις τραγικές εμφανίσεις της Λίβερπουλ έχουν και οι ίδιοι οι παίχτες. Εντάξει το 4-4-2 που υιοθέτησε ο Χότζον μπορεί να μην είναι αποτελεσματικό με τον Κάιτ να πλαισιώνει τον Τόρες και τους Κόουλ- Μεϊρέλες να παίρνουν θέση στα άκρα, αλλά όταν δεν μπορείς δημιουργήσεις φάσεις με τις λεγόμενες μικρές ομάδες τότε κάποιο άλλο είναι το πρόβλημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας ποδοσφαιρστής της ομάδας δεν έχει σταθερή απόδοση. Αυτό βέβαια οφείλεται και στο ροτέισον που εφαρμόζει Χότζον, ωστόσο τις περισσότερες φορές οι παίχτες του εμφανίζονται εκνευριστικά αδιάφοροι. Π.χ ο Τζέραρντ δεν θυμίζει σε τίποτα τον Τζέραρντ που έβαζε 15 γκολ τη χρονιά ,ο Κάραχερ είναι χειρότερος από ποτέ, ενώ οι νεοφερμένοι Κόουλ,Μεϊρέλες,Πόουλσεν δεν δικαιολογούν μέχρι στιγμής τα ποσά που δόθηκαν για την απόκτησή τους.
Αυτοί ήταν οι λόγοι που δυστυχώς η ΜΕΓΑΛΗ Λιβερπουλ έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Ας ελπίσουμε η 11η Οκτώβρη( μέρα που πρέπει να αποπληρωθεί μέρος των χρεών) να μην αποτελέσει μαύρη μέρα στην ιστορία του συλλόγου που αριθμεί εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο και ότι η ομάδα δεν θα βαδίσει στο δρόμο που χάραξε η Λιντς προ 6ετίας και η Πόρτσμουθ πέρσι . Όπως και να χει, αν τελικά δεν αποφευχθεί αυτό που οι περισσότεροι απευχόμαστε η Λίβερπουλ δεν θα βρεθεί μόνη της και θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της όπως μόνο αυτή ξέρει να κάνει. Γιατί όπως τόσα χρόνια έτσι και τώρα το ¨ Υou “ll never walk alone¨ … δεν είναι λόγια , είναι πράξεις.
http://sport-kick.blogspot.com/2010/10/blog-post_2728.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου